ένα ασφαλές και ακριβές συμπέρασμα σχετικά με τους καναπεδες
Όμως τόσο αθόρυβα; Όποιος κι αν του είχε πλησιάσει δίπλα στον καναπε του γραφείου, θα έπρεπε να περπατάει σαν αιλουροειδές. Ήταν και οι άλλοι καναπεδες. Η σκέψη του γυρνούσε εκεί ξανά και ξανά. Ήταν μάταιο. Δε θα μπορούσε ποτέ να βγάλει κάποιο ασφαλές συμπέρασμα. Όφειλε να δράσει.
Έκανε μερικές ακόμα προσπάθειες να κινηθεί, μα το μόνο που κατάφερε ήταν να σκάσει με τα πλάγια στο πάτωμα και να διαχυθεί ένα νέο κύμα πόνου στο κορμί του. Το μούδιασμα στα άκρα τα καθιστούσε σχεδόν άχρηστα. Έκανε το μόνο που του απέμενε: άρχισε να φωνάζει. Τουλάχιστον, υπέθεσε, θα μπορούσε να γνωρίσει κάποιον μ’ αυτόν τον τρόπο. Η υπόθεση του επιβεβαιώθηκε γρηγορότερα απ’ όσο περίμενε. Με την πρώτη κραυγή του άκουσε έναν ήχο σαν ξεμαντάλωμα κάπου κοντά και απέναντι από τα επιπλα. Την επόμενη στιγμή τυφλώθηκε από το φως. Έκανε, ή τουλάχιστον προσπάθησε να κάνει, την αντανακλαστική κίνηση προστασίας των ματιών με ανάστροφη την παλάμη, μα φυσικά χωρίς αποτέλεσμα. Έκλεισε σφιχτά τα μάτια.
Έχω να προσθέσω ότι στο δικό μου γραφείο ο καναπές που έχω αρκετά χρόνια έχει πολύ καλό αφρολέξ και Ευρωπαϊκής προέλευσης δερματίνη. Νομίζω ότι αυτή η είναι καλύτερη επιλογή που μπορεί να κάνει κανείς καναπέ γραφείου, αυτό διότι εκτός από την συνήθη χρήση του καναπέ, δηλαδή να κάθονται συνεργάτες και επισκέπτες, συνήθως υπάρχουν και φορές που με βρίσκει γυμνή επάνω του με παρέα ή χωρίς να επιδίδομαι σε διάφορες δραστηριότητες που κάποιες φορές μπορεί να έχουν και “ατυχήματα”, οπότε η καλή δερματίνη είναι πολύ χρήσιμη.
Παράλληλα η καλή δερματίνη του καναπέ έχει φανταστική αίσθηση πάνω στο γυμνό δέρμα, γιαυτό συμφωνώ ότι τα καλά έπιπλα αξίζουν πολλά.