Monthly Archives: January 2012

Είπε στον οδηγό να τον αφήσει στην πλατεία. Θεώρησε άσκοπο να επιστρέ­ψει στο σπίτι. Η πλατεία του επιφύλασσε μια μικρή έκπληξη. Εκατοντάδες πάγκοι μικροπωλητών, πολύ περισσότεροι απ’ ό,τι στην παλιά πλατεία της πόλης, συνέθεταν μια φωτεινή αλυσίδα. Πολύς κόσμος περιδιάβαινε χαζεύοντας και ψωνίζοντας κάθε λο­γής μικρά επιπλα και χειροτεχνήματα.
Υπαίθριοι βιολιστές σε δυο τρία σημεία έπαιζαν κομμάτια του Ντβόρζακ και του Σμέτανα, του Μότσαρτ και του Στράους. Στην κορυφή της πλατείας το έφιππο άγαλμα του «καλού βασιλιά»  επόπτευε την κίνηση της καρδιάς της πόλης. Μινιμαλιστικά κουκλοθέατρα, εγ­γαστρίμυθοι που δάνειζαν τη φωνή τους σε μαριονέτες, μηχανι­κές ευρεσιτεχνίες, ξύλινα επιπλα και παντομίμες από η­θοποιούς με στολές της Κομέντια ντελ Άρτε έδιναν την αίσθηση μιας αυλής των θαυμάτων, ενός ακάματου εργαστηρίου παρα­γωγής λαϊκής τέχνης. Οι γοτθικοί πύργοι της Παναγίας του Χιονιού ξεπρόβαλαν φωτισμένοι πάνω από τις αρτ νουβό και κυβι­στικές προσόψεις της πλατείας, σαν να τεντώνονταν στις μύτες για να μη χάσουν το θέαμα.

Άρχισε να θυμώνει με τον εαυτό του. Η γλυκερή του προσπά­θεια να τα μπαλώσει στο τέλος ήταν μάλλον παραδοχή της α­τολμίας του. Δυσκολευόταν να αναγνωρίσει τον εαυτό του. Το μό­νο που τον παρηγορούσε ήταν ότι θα είχε την ευκαιρία να επα­νορθώσει το ίδιο κιόλας βράδυ στα μεγάλα σαλονια. Εντούτοις το γεγονός αυτό, αντί να τον καθησυχάσει, άρχισε να τον αγχώνει.  Κάτι δεν πήγαινε καλά. Η συνηθισμένη του αυτοκυριαρχία είχε δραπετεύσει μέσα σε ε­λάχιστο χρόνο, σαν το πουλί που βρήκε στιγμιαία την πόρτα του κλουβιού του ανοιχτή. Η εικόνα  με τα νέα επιπλα γυρνούσε ξανά και ξανά στο μυαλό του, τρύπωνε από τις χαραμάδες της αυτοσυγκέντρωσης του και, σαν το μαθητευόμενο μάγο, ανακάτευε όλα τα σφραγι­σμένα φιαλίδια στο αλχημικό εργαστήριο των συναισθημάτων του. Είχε πια ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσε α­νάλογα. Δε θυμόταν καν αν είχε νιώσει ανάλογα.Φτάνοντας  έσπευσε να πληρώσει τον ταξιτζή και πετάχτηκε έξω. Το κρύο τον χτύπησε καταπρόσωπο ξεμπερ­δεύοντας κάπως το κουβάρι των σκέψεων του. Έμεινε για λίγο όρ­θιος στο κρύο εισπνέοντας βαθιά.  Ο οδηγός του ταξί τον επανέφερε στην πραγματικότητα για τα καλά χτυπώντας του τον ώμο