Monthly Archives: December 2011

Άνοιξε και του επέτρεψε να περάσει σ’ ένα χώρο που έμοιαζε περισσότερο με μουσείο παρά με σαλόνι. Εκτός από τα επιπλα πα­ρατήρησε με έκπληξη να κρέμονται στους τοίχους πίνακες που θα έπαιρνε όρκο ότι ήταν γνήσιοι Μπρέγκελ, Βελάσκεθ, Ντίρερ και Καραβάτζιο. Δεν είχε ξαναδεί αυτά τα έργα. Απλώς η τεχνοτρο­πία τους στις λεπτομέρειες  ήταν χαρακτηριστική. Ίσως πάλι να ήταν αντίγραφα των μεγάλων δασκάλων, πράγμα που δεν εξηγούσε το ενεργο­ποιημένο λαμπάκι του συναγερμού που βρισκόταν δίπλα στον καθένα. Ο χώρος ήταν τετράγωνος και τεράστιος. Ο φωτισμος του, απαλός και διακριτικός, προερχόταν από περίτεχνες απλίκες, έξυπνα τοποθετημένες σε κάποια σημεία του τοίχου. Στη μια πλευρά του δωματίου υπήρχε μια μεγάλη τζαμαρία, η οποία ή­ταν καλυμμένη με βαριές μπορντό κουρτίνες, μην αφήνοντας το πρωινό φως να φωτίσει το χώρο. Η ατμόσφαιρα ήταν ζεστή, πα­ρότι το τεράστιο τζάκι σε μια γωνιά παρέμενε σβηστό. Στη μια ά­κρη του δωματίου υπήρχε η αρχή μιας σκάλας με κουπαστή με έντονη διακόσμηση, κάτι σαν ροκοκό. Εντυπωσιασμένος, διαπί­στωσε ότι ήταν μόνος του στο επιβλητικό σαλόνι. Αποφάσισε να μην καθίσει στα ακριβά επιπλα με τα βελούδινα καλύμματα και κινήθηκε προς έναν τοίχο που πάνω του ακουμπούσε μια μακριά και προσεγμένη βιβλιοθήκη με δερματόδετους τόμους.